Stadt die /PL die Städte/ - miasto

die Stadt - miasto W ZDANIU:
Dann zeige ich dir die Stadt. - Potem pokażę ci miasto.
Die Stadt wurde gestern erobert. – Miasto zostało wczoraj zdobyte.
Ich kenne mich in dieser Stadt überhaupt nicht aus. Wo sind wir denn? - W ogóle się w tym mieście nie orientuję. Gdzie właściwie jesteśmy?
Im Laufe der Jahre wurde die Stadt immer grösser. – Z biegiem lat miasto stawało się coraz większe.
Lass uns in die Stadt gehen. - Chodźmy do miasta.
Man baut viel in dieser Stadt. - W tym mieście dużo się buduje.
Zombies streunen durch die Stadt. - Zombi włóczą się po mieście.
Ich habe nur wenige Bekannte in der Stadt. - Mam niewielu znajomych w mieście.

W CYTACIE:
Helmut Kohl: Die europäische Identität – dies haben manche in den Jahrzehnten der Teilung unseres Kontinents vergessen – endet nicht an Oder und Neiße. Prag und Budapest, Warschau und Krakau sind mitteleuropäische Städte.
Tożsamość europejska – niektórzy o tym zapomnieli przez dziesięciolecia podziału naszego kontynentu – nie kończy się na Odrze i Nysie. Praga i Budapeszt, Warszawa i Kraków to miasta środkowoeuropejskie.

HASŁA POWIĄZANE:
Stadtmitte die /PL die Stadtmitten/ - centrum miasta, śródmieście
Stadtplan der /PL die Stadtpläne/ - plan miasta
Stadtrand der /nur Singular/ - peryferie miasta, obrzeża miasta
Stadtzentrum das /PL die Stadtzentren/ - centrum miasta, śródmieście
Zentrum das /PL die Zentren/ - środek, centrum

*Miasto – historycznie ukształtowana jednostka osadnicza charakteryzująca się dużą intensywnością zabudowy, małą ilością terenów rolniczych, ludnością pracującą poza rolnictwem (w przemyśle lub w usługach) prowadzącą miejski styl życia. W różnych państwach kryteria miejskości są różne, najczęściej są to kryteria demograficzne bądź prawno-administracyjne (prawa miejskie), więcej...
Miasta charakteryzują się większym zagęszczeniem ludzi, co sprzyja większej ilości i różnorodności kontaktów między ludźmi. Przekłada się to na większą produktywność i kreatywność, która rośnie szybciej niż liczba mieszkańców – im większe miasto tym większy dochód na mieszkańca.
Najstarsze znane założenia urbanistyczne pochodzą z obszarów basenu Morza Egejskiego z epoki brązu, gdzie rozwijały się kultury trojańska, minojska i mykeńska. Ich cechami wspólnymi była przede wszystkim nieregularność ulic, istnienie centralnego placu oraz pałacu, zwanego też domem książęcym. W przypadku kultury minojskiej miasta nie miały fortyfikacji, w celach obronnych wykorzystywano ukształtowanie terenu (miasta lokowano najczęściej na wysokich brzegach morza lub na stokach gór).
W wiekach ciemnych i okresie archaicznym głównym czynnikiem powstawania miast było porzucanie przez ludzi i osiedlanie pod ochroną znaczącej świątyni (okręgu kultowego) lub twierdzy. Miasta takie cechuje nieplanowy rozwój, przez co nie mają jasno wytyczonych granic i umocnień, oddzielenie i niepowiązanie planistycznie agory, zabudowań świątynnych (często umieszczonych poza obrębem właściwego miasta, na akropolach) i domostw, których lokalizacja zależała od korzystnych warunków topograficznych, oraz prostota, wręcz prymitywizm, budynków mieszkalnych.

Zobacz filmy w naszym serwisie: